Od końca XIX wieku stosowano sztuczną kość słoniową do wyrobu galanterii. W XIX w. i w pierwszych dekadach XX w. dobrze zachowane ciosy mamutów (zwane błędnie kłami) z Syberii pozyskiwano na dużą skalę jako odmianę kości słoniowej. Na przełomie XIX/XX w. w Rosji skupiono przeszło 30 ton kości słoniowej z mamuta. Różniła się ona od kości słoniowej ze współczesnych słoni bardziej białą barwą, z lekkim odcieniem niebieskim.
Słoniom afrykańskim grozi zagłada - napisał amerykański biolog Samuel Wasser. Mimo międzynarodowych zakazów nielegalny handel kością słoniową przybiera coraz większe rozmiary.
W ubiegłym roku kłusownicy przypuszczalnie wybili 23 tys. słoni afrykańskich, czyli jakieś 5% całej populacji. Zabójcy słoni polują przede wszystkim na kły, za które handlarze gotowi są płacić coraz wyższe ceny. Wielkie ssaki padają ofiarą nawet żądnych zysku strażników parków narodowych, zarabiających, np. w Czadzie, marne 50 dol. miesięcznie. Tymczasem za kły jednego tylko ubitego słonia strażnik może otrzymać co najmniej 400 dol.
Europejczycy także nie pozostają bez winy. Jak wykazały inspekcje przeprowadzone przez aktywistów międzynarodowej organizacji Care for the Wild and Save the Elephants w Wielkiej Brytanii, Niemczech, we Włoszech, Francji i w Hiszpanii, także w tych krajach, mimo surowych kar i zakazów, handel wyrobami z kości słoniowej kwitnie w najlepsze. Inspektorzy szybko znaleźli w sklepach wyżej wymienionych państw ponad 27 tys. różnych produktów z kości słoniowej. Barbara Mass z Care for the Wild uważa, że klienci często nie wiedzą, co kupują, powinni jednak zrozumieć, że za każdym naszyjnikiem czy bransoletką kryje się martwy słoń. Ekolog Iain Douglas-Hamilton ostrzega, że w tak niestabilnych krajach Czarnego Lądu jak Demokratyczna Republika Konga czy Republika Środkowoafrykańska europejski popyt na wyroby z kości słoniowej \"podsyca urządzany przez kłusowników holokaust wielkich zwierząt\".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz